مسائل مشترک اسلام و ایران هم برای اسلام افتخار آمیز است و هم برای ایران . برای اسلام به عنوان یک دین که به حکم محتوای غنی خود ملتی باهوش و متمدن و صاحب فرهنگ و اندیشه را شیفته خویش ساخته است و برای ایران به عنوان یک ملت که به حکم روح حقیقت خواه و بی تعصب و فرهنگ دوست خود ، بیش از هر ملت دیگر در برابر حقیقت خضوع کرده و در راهش فداکاری نموده است . اما مدتی است موجی تحت عنوان ناسیونالسیسم و ملیت پرستی و با شعار اصالت فرهنگ و تمدن ایرانی به فرهنگ و آداب و رسوم اسلامی (و نه صرفا عربی) هجوم آورده و ورود اسلام به ایران را در ردیف تجاوز چنگیز و اسکندر قرار داده است ، در این جستار سعی شده تا از زوایای گوناگون به این مسئله پرداخته شود .

  اسلامی یا ایرانی ؟

تمام مسائل مربوط به ایران و اسلام را در پاسخ دادن به 3 پرسش میتوان بیان کرد :

1-  ما هم احساسات مذهبی اسلامی داریم و هم احساسات میهنی ایرانی ، آیا این دو با هم در تضاد هستند و یا تناقضی با یکدیگر ندارند ؟

2-  دین اسلام که در چهارده قرن پیش به میهن ما وارد شد چه تحولات و دگرگونی هایی در ایران بوجود آورد و این تحولات و دگرگونیها مثبت بودند یا منفی ، موهبت بودند یا فاجعه ؟

3-  ملل بسیاری به اسلام گرویدند و در خدمت این دین درآمدند و با یاری یکدیگر تمدنی عظیم به نام تمدن اسلامی بنا نهادند که مدتی زیادی بر قسمت زیادی از دنیا حکمرانی میکرد و دانشمندان بزرگی تقدیم دنیا نمود ، سهم ایرانیان در این میان چه بوده است ؟

 اما در پاسخ به سوال اول سوال دیگری مطرح میشود :

 به چه چیزی ملی و میهنی گفته میشود و باید از آن دفاع کرد و به چه چیزی اجنبی و بیگانه اطلاق میشود و باید با آن به مبارزه برخاست ؟

 واضح و روشن است که صرف به وجود آمدن چیزی در درون یک ملت دلیل ملی بودن و صرف از خارج از یک ملت وارد شدن آن دلیل اجنبی و بیگانه بودن آن است . برای اینکه یک فرهنگ و راه و روش و آئین را ملی بنامیم 2 شاخص مهم وجود دارد  

بسیار واضح و روشن است که فرهنگ و تمدن اسلام هیچ گونه شباهت و نزدیکی با فرهنگ اعراب بیابانگرد و تازی ندارد ، مثال های بسیار واضح و روشنی در این زمینه وجود دارد ، رسومی چون برده داری ، زنده به گور کردن دختران ، پرستش بت های سنگی ، برتری قومی و قبیله ای قتل و غارت و خونریزی ، که شاخص های اصلی فرهنگ و تمدن اعراب ماقبل از اسلام است به هیچ وجه در فرهنگ و تمدن اسلامی جایی ندارند

در ضمن اسلام در همان ابتدای ظهور خود را آئین و شریعتی جهانی دانسته و به هیچ عنوان مخصوص قوم عرب و اهل حجاز نبوده ، در هیچ کجای قرآن نمی توان عبارت (یا ایها الاعراب) و یا (یا ایها القریشیون) را پیدا کرد ، اما به کرار همه عالم و انسانها مورد خطاب قرار گرفته شده اند مثلا در سوره تکویر آمده (( ان هو الا ذکر للعالمین )) نیست این مگر یک تذکر و بیدار باش برای تمام جهانیان .

اما مسئله دوم تحمیل شدن اسلام به ایرانیان است ، گروهی انسان بیسواد که کوتاهترین آشنایی با ایران و ایرانی و اسلام ندارند ورود اسلام به ایران را در رده هجوم مغول و حمله اسکندر قرار داده اند ، حال با دلایل محکم قصد داریم اثبات کنیم که اینگونه نبوده است

اسلام در دوره ساسانی وارد ایران شد ، و فساد و تباهی حکومت آن زمان ایران و نارضایتی مردم چیزی نیست که کسی بتواند آن را انکار کند ، فساد و تباهی تا جایی پیش رفته بود که زیارتگاههای مقدس نیز طبقاتی شده شده بود و طبقه پایین تر حق وارد شدن به طبقه بالاتر را نداشت ، شما تصور کنید روزی را که مساجد طبقه بندی بشوند و مردم عادی حق ورود به قسمت اعیان و اشراف را نداشته باشند . و بسیاری مثال های دیگر

اما ما کاری به این قضایا نداریم و مطلقا هم به این گونه مسائل استناد نمیکنیم زیرا که عده ای در کمال تعصب و یکجانبه گری این فساد و تباهی را منکر میشوند ، ما به اصل دیگری استناد میکنیم .

سپاه ایران در آن زمان عظمت و قدرتی غیر قابل رقابت داشت و عملا هیچ قدرتی در دنیا جز روم توانایی رویارویی و پیروزی در قبال سپاه ایران را نداشت . سپاه ایران چه از نظر تجهیزات و ادوات جنگی و چه از نظر فراوانی نیروی انسانی و چه از نظر نیروی نظامی آموزش دیده قابل مقایسه با سپاه اسلام نبود . سربازان اسلام نه آموزش های رزمی سربازان ایرانی را داشتند و نه تجهیزات جنگی و نه حتی برابری تعداد .

پس به جز امداد غیبی یک راه بیشتر برای پیروزی اسلام باقی نمی ماند :

حمایت مردم ایران از سپاه اسلام در مقابل حکومت ایران

مردم ایران بارها در طول تاریخ ثابت کرده اند که در مقابل دشمن مشترک مشکلات داخلی را کنار کذاشته و با اتحاد از تمامیت ارضی خود دفاع میکنند ، پس چه چیزی باعث شد تا مردم ایران دسته دسته دروازه های شهر های خود را به سوی اسلام باز کنند . اسناد بسیار معتبری وجود دارد که حتی در یکی از نبردها 4000 سرباز ایرانی یکجا به اسلام گرویدند .

دلیل بزرگ دیگری بر این ادعا که اعراب چیزی را به ایرانیان تحمیل نکردند ، مقایسه آداب و روسوم نه تنها ملی بلکه دینی مردمان ایران و شبهه جزیره عربستان است . به وضوح مشخص است که بسیاری از اعتقاد دینی مردم ایران با اعراب یکی نیست ، نحوه وضو گرفتن ، نماز خواندن ، پوشیدن لباس احرام ، حج گذاردن ، ازدواج کردن ، دفن مردگان و ..... به راستی اگر اعراب اسلام را به ایرانیان تحمیل نمودند چرا ایرانیان تحلیل و برداشت خود را از دین اسلام پذیرفته اند ، این همه تناقض حتی در آداب و رسوم دینی ایرانیان و اعراب را چه گونه میتوان توجیه کرد

پس اسلام دو اصل مهم اجنبی نبودن برای ایرانیان را داراست

اما بعضی ها مسئله زبان و رسم الخط را پیش میکشند ، به راستی کدام نژاد و فرهنگ میتواند ادعا کند که زبان و رسم الخطش تا کنون تغییر نکرده است ؟ از هند و چین گرفته تا اروپا و غرب بارها زبان و رسم الخطشان تغییر کرده تا به حالت کنونی رسیده است ، ولی باید دید آیا این تغییرات مثبت بوده یا منفی

زبان فارسی و عربی نقاط ضعف و قوت خاص خود دارند ، یکی از بزرگترین معایب زبان عربی عدم انعطاف پذیری در ساختن جملات و افعال جدید است که قصد اثبات کردن آن را نداریم اما به علت موزون بودن زبان و آهنگین بودن امکار شعر سرایی کاملی به آن میدهد ، و در مقابل زبان فارسی از انعطاف پذیری زیادی در قبال جمله سازی و به کار بردن کلمات جدید برخوردار است ، اما زبانی فاقد آهنگ و وزن می باشد ، بعد از اسلام و آشنایی مردم ایران با زبان عربی و ترکیب این دو زبان  از سوی ایرانیان ( که یکی از نقاط درخشان هوش و ذکاوت و استعداد ایرانیان است ) زبان فارسی فعلی که عظیم ترین زبان ادبی دنیاست و ترکیبی از محاسن هر دو زبان است به وجود آمد ، وجود شاعران و ادیبان بزرگ در این دوران  همچون حافظ ، سعدی ، فردوسی ، مولانا و .... که به راستی در عالم ادبیات تمام اعصار و قرون ملتها ، همتایی نمیتوان برای آنها مثال زد نیز گواهی بر این ادعا هستند . 

پس با دلایل بالا نتیجه میگیریم که فرهنگ اسلامی هیچ منافاتی با فرهنگ ایرانی و ملی گری ما ایرانیان نمیتواند داشته باشد  

حال به سوال دوم میرسیم

ادامه دارد